Dziś mija dokładnie 40 lat od dnia, który wielu z nas pamięta ze wszystkimi szczegółami. Zapewne zaskakuje nas, jak precyzyjnie potrafimy odtworzyć 13 grudnia 1981 r. Parę chwil po 6.00 dowiedzieliśmy się, że nocą zapadła łamiąca konstytucję decyzja o wprowadzeniu stanu wojennego. Obronę reżimu komunistycznego dziś postrzega się za oczywistą bratobójczą zdradę, wywołaną impasem. Nic nie usprawiedliwia ciosu wymierzonego bezpośrednio w społeczeństwo. Przez kraj przetoczyła się fala aresztowań działaczy opozycyjnych. Zawieszono elementarne prawa i swobody obywatelskie, m.in. wprowadzając godzinę milicyjną i konieczność posiadania przepustki na wyjazdy, ocenzurowano korespondencję, ucichły telefony i rozgłośnie radiowe. Nieskończona lista środków opresyjnych i represyjnych spowodowała natychmiastową reakcję: manifestacje, protesty, brutalnie zresztą pacyfikowane. I tak przez 586 dni… Jak minione lata zweryfikowały postrzeganie stanu wojennego? To…