Rozmarzeni kinomani w Przystani Świętego Mikołaja w Dębicy

Czule pielęgnowane marzenia, ożywiające najszlachetniejsze intencje, życzenia wypowiadane szeptem lub głośno wyśpiewywane w ciszę nocy, walka z przeciwnościami i dążenie do celu, pozwalające odkryć niezwyciężoną potęgę przyjaźni i wiary – oto zaledwie wycinek tego, czego świadkami byli rozmarzeni kinomani z dębickiej Przystani Świętego Mikołaja. 22 i 28 grudnia obejrzeliśmy zachwycające i uskrzydlające do zmian filmy, których główni bohaterowie zdają się być utkani z tego samego, co nasi Przyjaciele z Ukrainy – pragnienia odmieniania świata, pozwalania sobie, by nasze skryte fantazje nie odchodziły w niepamięć lub porywał je albo deptał ktoś uzurpujący sobie miano lepszego, silniejszego, ważniejszego. Pierwszy seans oznaczał spotkanie z Willym Wonką i Nitką, a także naukę dochowywania wierności i lojalności – również samemu sobie. Drugi zabrał nas do królestwa Rosas wręcz niepokojąco idyllicznego, rządzonego przez nikczemnego czarodzieja. Obydwa filmy łączyła urzekająca warstwa wizualna, fabuła niosąca wartościowe przesłanie oraz wpadające w ucho piosenki. Moc oddziaływania była tak silna, że trudno było nam opuścić salę kinową, w której długo jeszcze rozbrzmiewały oklaski oczarowanych i uskrzydlonych zbudzonych pewnością siebie Dzieci. Kinowe seanse zawdzięczamy naszym Dobrym Duchom z Fundacji Świętego Mikołaja, które od lat podsycają wiarę Dzieci w siebie i w ich własne możliwości.

Kochamy czytać książki, uwielbiamy wkraczać do świata, przedstawianego na dużym ekranie – rozbłyskującego feerią barw i… wrażeń. Filmoterapia oparta jest dokładnie na tym samym mechanizmie, co biblioterapia, a w naszej Przystani z przyjemnością sięgamy po każde z mediów, umożliwiające Dzieciom spotkanie z własnymi emocjami, konfrontację z lękiem, gniewem czy smutkiem, a także – rozbudzenie waleczności w sercach małych wojowników o marzenia. Dlatego też każda wizyta w kinie jawi nam się jako nadzwyczajna przygoda, wprowadzająca nas w do tajemnych krain wewnętrznych.

Willy Wonka – wrażliwy i nieprzeciętnie odważny idealista, roztaczający opiekę nad innymi, znawca czekoladniczego kunsztu nauczył ujmującej nas pogody ducha. Wspólnie wyprawiliśmy się do Galerii Smakoszy, zmarzliśmy w pralni, prowadzonej przez chciwych wyzyskiwaczy, pokazaliśmy flamingom, że wcale nie trzeba spędzać całego życia tam, gdzie się nas zabierze…. Walczyliśmy z Czekoladowym Kartelem, dla którego ważniejsze, niż jakość, stało się zaciekłe dążenie do bogactwa. Podejrzeliśmy kilka sztuczek tworzenia najdoskonalszej czekolady, której jedwabista słodycz sprawia, że nawet najpodlejszy dzień przeobraża się w kwintesencję powodzenia. Zaśmiewaliśmy się z przednich żartów i zastygaliśmy w chwilach grozy, powoli rozumiejąc, że najistotniejsze jest zachowanie w sobie iskry wiary – w siebie oraz innych.

Asha, dziewczynka rzucająca wyzwanie despotycznemu Magnifiko przypominała nam głównych bohaterów filmu Paula Kinga – równie zdeterminowana, niezłomna, kochająca swoich najwyższych i gotowa do poświęceń. Kierując się imperatywem altruistycznej miłości oraz młodzieńczego idealizmu, nie zgadza się, by jakiekolwiek marzenie miało całkowicie zniknąć, zapomniane, powierzone komuś, dla kogo celem nadrzędnym jest własne dobro. „Życzenie”, 62 film już wpisany do oficjalnego Disneyowskiego kanonu uzmysłowił nam, że nie możemy składać naszych życzeń na ręce i odpowiedzialność innych.

Zarówno „Życzenie”, jak i „Wonka” to niezmiernie cenne lekcje – jedna w formie muzycznej animacji, druga – w postaci musicalu fantasy podkreślające, jak ważna są właśnie: odpowiedzialność, wysoka moralność, śmiałość, lecz nie za wszelką cenę i współdzielenie radości życia z innymi.

Dziękujemy Fundacji Świętego Mikołaja za dwie spektakularne wyprawy do nadrzeczywistości kinematografii. Każda z nich odmierzająca w idealnych proporcjach życzliwość, rozbawienie, przerażenie i niezgodę oraz entuzjazm, skłania nas do stawienia pierwszego kroku na drodze do realizacji swoich najskrytszych snów.