Przedświąteczna… artystyczna krzątanina w Przystani Świętego Mikołaja w Dębicy – bożonarodzeniowe dekoracje

Ukraińskie dzieci na wieczór wigilijny czekają tak długo, jak najmłodsi Hiszpanie na nadejście Reyes Magos – do 6 stycznia. Nie oznacza to jednak absolutnie, iż grudzień w naszej Przystani mija bezczynnie. Wręcz przeciwnie! Nam i naszym Przyjaciołom z Ukrainy udzielił się nastrój bożonarodzeniowej krzątaniny, rozbudzającej wyobraźnię i podsycającej zapał artystyczny. Grudzień to czas wytężonej pracy dla elfów Świętego Mikołaja, jego reniferów oraz samego białobrodego świętego. Nie mogliśmy pozwolić, by dni mijały nam bezowocnie. Podczas kolejnych spotkań nasza Przystań przeistoczyła się w prawdziwą manufakturę dekoracji świątecznych. Tworzyliśmy zachwycające stroiki w najróżniejszych wydaniach, łącząc zwinność florystów z precyzją jubilerów, wykonywaliśmy prześliczne gwiaździste girlandy, które miały wkrótce ozdobić okna dziecięcych sypialni, wiliśmy wieńce oraz dzieliliśmy się wspomnieniami i zwyczajami kultywowanymi w naszych rodzinach. Nieprawdą jest, iż współczesność wyklucza tradycję. Co tydzień w naszej Przystani uczymy się, że czule przekazywane z pokolenia na pokolenie historie, smaki oraz magia wspólnych doświadczeń stanowią kwintesencję Bożego Narodzenia. Głównym zadaniem naszej świątecznej manufaktury nie jest więc jedynie wykonywanie dekoracji, a… tworzenie bezcennych wspomnień, umacniających w Dzieciach poczucie bezpieczeństwa i przynależności, uczących życzliwości oraz obdarowywania się ciepłem serdeczności i szacunku. Czas zatrzymuje się i przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie – w końcu jesteśmy razem.

Gałązki ukraińskiej choinki zdobią pajęczynki i pająki. Tradycja ta przestaje jawić się jako osobliwa, gdy poznamy legendę, w której ma ona swe korzenie. Zajęcia artystyczne w naszej Przystani Świętego Mikołaja mają przede wszystkim uczyć otwartości, tolerancji i zaciekawiać. Magię białych świąt przywoływać można na rozmaite sposoby, ale trudno o skuteczniejszy, niż przygotowywanie dekoracji świątecznych, wprowadzających do naszych domów aurę uroczystego i radosnego oczekiwania na celebrację nadchodzących cudownych chwil. Kiedy trudno zdecydować się, czy pragniemy przygotować klasyczny stroik w typie wieńca adwentowego, czy może w pełni nowoczesną formę, a może jednak choinkę, należy – wykonać wszystkie. Tą maksymalistyczną dewizą kierowaliśmy się podczas artystycznych spotkań w Czytelni, tworząc najprzeróżniejsze wariacje na temat bożonarodzeniowych stroików, girland oraz prostych, lecz efektownych ozdób.

Historia nauczyła nas, że zarówno powstaniu baniek choinkowych, jak i wieńca adwentowego – czyli czegoś absolutnie wyjątkowego i delikatnego – towarzyszyło pragnienie dzielenia się Pięknem i Dobrem. Szlachetne intencje połączyły się z opiekuńczością i instynktowną dobrocią, znajdując wyraz w zewnętrznej formie o walorach dekoracyjnych. W naszej Przystani Dzieci, sięgając po klasyczne wzorce, tworzyły prześliczne stroiki – niektóre minimalistyczne, inne pełne rokokowego przepychu. Sięgając po symbolizujące wieczność gałązki jodeł, świerków, a nawet cyprysów, wykonywały bazy swoich stroików – na drewnianych konstrukcjach, gąbce florystycznej, lub tkając wieńce. Część z prac już niebawem miał opromienić blask świec, tak emblematycznych jako symbol życia. Niemal każdy ze stroików ozdabiały różnobarwne kokardy i wstążki – oznaczające głębokie więzi rodzinne i między przyjaciółmi. Pomiędzy gałązkami połyskiwały bombki, symbolizujące zarówno nasz świat, jak i dopełniające symboliczny wymiar światła. Prócz bombek, zieleń urozmaicały najrozmaitsze miniaturowe figurki, bałwanki, gwiazdeczki, orzechy, szyszki, serduszka i piernikowe ludziki oraz dzwoneczki. Prócz stroików powstały papierowe poisencje oraz gwieździste girlandy, a także sizalowe maleńkie choinki, które każde z Dzieci może postawić na swoim biurku lub podarować ukochanej osobie.

Przedświąteczna krzątanina Młodych Artystów w naszej Przystani będzie trwać aż do świąt. Dziękujemy z całego serca Fundacji Świętego Mikołaja, wspierającej nas w budowaniu – dzień po dniu – idealnego miejsca, w którym jaśnieją dziecięce talenty, a święta nabierają potęgi momentu przełomowego – spowitego magią niewinnych marzeń o normalności.