„Inspirujmy się nawzajem – terapeutyczna funkcja książki”. Zajęcia w OWD „Senior+” w Dębicy

Kształt swobodnej rozmowy przyjęły nasze spotkania z Seniorami z OWD „Senior+” w Dębicy. Wychodząc od pojedynczego wiersza, oglądając reprodukcje dzieł sztuki i fotografie, odbyliśmy introspektywne podróże na pograniczu sztuk. Biblioterapia pozwala na wspólne odkrywanie skrytych w dziełach sztuki sensów oraz dobudowywanie do nich własnych narracji. Jesteśmy wdzięczni naszym Gospodarzom z OWD „Senior+” w Dębicy za budujące i otwierające spotkania, pozostawiające trwały ślad w naszych sercach i pamięci. Czy czujemy się zainspirowani? Tak, bardzo! I bardzo wdzięczni! Odpowiedź na pytanie, czym jest książka, nigdy nie będzie jednoznaczna i ostateczna. Dla uciekinierów od rzeczywistości stanowią azyl wyobraźni, dla zapalonych analityków są polem logicznej ekwilibrystyki, dla estetów – kojącą sferą kontemplacji. Dodajmy do tego jeszcze opartą na dialogu wymianę wrażeń, a otrzymamy formułę idealną, w której doznania czytelnicze stają się jeszcze bardziej głębszymi i ubogacającymi, za co serdecznie dziękujemy.

„Inspirujmy się nawzajem – terapeutyczna funkcja książki” to zajęcia biblioterapeutyczne dla Seniorów, wpisujące się w obchody Tygodnia Bibliotek. Tym razem to my, Bibliotekarze, udaliśmy się złożyć wizytę w Ośrodkach Wsparcia Dziennego, usytuowanych na ul. Rzeszowskiej 15 oraz Mościckiego 28. Za każdym razem punkt wyjścia rozważań stanowiły utwory poetyckie. I choć nie było łatwo zadecydować, sprzymierzeńcem ostatecznego wyboru stała się głęboka symbolika zamknięta w figurach zwierząt, a o tych wszak rozmawiać można bez końca. Psy i koty, to właśnie one stały się pretekstem do rozmów, przywoływania anegdot oraz snucia wspomnień – raz zabawnych, raz słodko-gorzkich, za każdym razem głęboko poruszających. Akompaniamentem dojrzałej poezji Miłosza, T. S. Eliota czy Apollinaire’a stała się prezentacja multimedialna, wskazująca na zmieniającą się i wciąż ubogacaną symbolikę odwiecznych czworonożnych antagonistów. Slajdy przedstawiały obrazy wirtuozów pędzlaanimalistów, których głęboka miłość do zwierząt częstokroć stanowiła kompensację dla poczucia odszczepieństwa albo czynnik równoważący mizantropijne odosobnienie. Dzieła sztuki przeplatały fotografie artystów w ich pracowniach, salonach, czy wykonanych podczas chwil wytchnienia, stanowiąc doskonałą scenerię dla naszych zamyśleń i wspomnień.

Wspólna lektura poezji miała na celu zwrócić uwagę na nasze pragnienie obecności i opieki, instynktowne poszukiwanie ciepła, i oraz możliwości okazywania miłości, niejednokrotnie trudnej, raniącej i budzącej lęki, pozwalającej zapomnieć o szarzyźnie codzienności. Zaakcentowaliśmy również ocalającą potęgę sztuki, unieśmiertelniającej i pozostawianej nam w schedzie. Podziwialiśmy psy i koty za ich bezkrytyczną lojalność, brak wyrokowania, autentyczność; dzieliliśmy się własnymi spostrzeżeniami i historiami. Seniorzy szczodrze obdarowali nas opowieściami ze swojego życia. Poznaliśmy historie o miocie kotki w szafie, wieloletniej przyjaźni z collie, maniery kota perskiego, stanowczo decydującego o miejscu wypoczynku i życiorys owczarka, opiekuna kociątek. A każda z osobistych historii przywodziła na myśl kanoniczne literackie przedstawienia, sytuując nas w książkowej materii. I to właśnie stanowiło o urodzie wspólnie spędzanego czasu: możliwość porozumienia, które dają literatura i sztuka, ze szczególnym wskazaniem na poezję, a opartego na wzajemnym zasłuchaniu. Wspólnie z Seniorami rozważaliśmy naszą codzienną nieuważność i brak pochylania się nad osobowościami twórców, tak często zawierzających swe troski ulubieńcom. Tak też mogliśmy poznać od zupełnie innej strony m.in. Picassa i Fridę, Hemingwaya i Warhola, Brigitte Bardot i Danny’ego Trejo. Równocześnie, przenikając poprzez materię liryczną przywoływanych tekstów, przyglądaliśmy się naszym człowieczym zaniedbaniom i potrzebom.

Tego rodzaju budujące i otwierające wydarzenia pozostawiają trwały ślad, zachęcając do kolejnych spotkań i skłaniając do dalszych poszukiwań. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za możliwość spędzenia czasu z Osobami niebywale wrażliwymi i chętnymi do współdzielenia się tym, co cenne, a zarazem w tym współdzieleniu wyjątkowo hojnymi. Doceniamy każdą spędzoną razem chwilę, czas spędzony na zaczytaniu i zwierzeniach.

Dziękujemy z głębi serca Seniorom oraz Kadrze OWD „Senior+” za uskrzydlający czas, płynący na pełnych uśmiechu rozmowach i zamyśleniach.

Tydzień Bibliotek realizowany jest w ramach zadania „Bibliotek@rz Bliżej NAS”
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego”