Śmiało, porozmawiajmy! Wakacje z językiem polskim w Przystani Świętego Mikołaja

W naszej bibliotecznej Przystani Świętego Mikołaja wartość lekcji języka polskiego dla najmłodszych uchodźców stanowi wypadkową rozwijania kompetencji lingwistycznych i stopniowego budowania odwagi. Na czym ona polega i dlaczego jest tak istotna? Przede wszystkim, na przełamywaniu oporu do posługiwania się nowym językiem. Naturalnie, początki raczej nie będą swobodne, może nawet dalekie od komfortu, jednak – jak podkreśla Pani Paulina – najważniejsze, to mówić. Mówić tak, jak potrafimy, z wiarą w porozumienie. Kolejna lekcja języka polskiego, choć pozornie stanowiła przejście do kolejnej puli tematycznej, była również bezcenną lekcją myślową, uczącą nas, iż bariery nie tkwią w języku, lecz zakorzenione są głęboko w naszych przekonaniach. Jednak konsekwencja i praca pod okiem wyrozumiałego nauczyciela pozwalają je zniwelować, skrócić dystans wobec rozmówcy i oswoić lęk. Tego właśnie wspólnie dokonujemy dzięki Fundacji Świętego Mikołaja, której serdecznie dziękujemy za wsparcie.

Podczas kolejnej lekcji języka polskiego nasi pracowici Uczniowie z prędkością błyskawicy przyswoili pokaźną porcję materiału. Począwszy od opowiadania o tym, kiedy mają urodziny, poprzez rozmowy o częściach ciała i krótką charakterystykę wyglądu aż do zainscenizowania krótkich scenek z życia codziennego, uczyli się nowych pojęć i różnych odcieni mowy potocznej i formalnej. Kontynuując temat z poprzednich zajęć, Uczniowie podzielili się ze sobą datami swoich urodzin. Okazuje się, że wielu świętuje ten przełomowy dzień latem, więc nie zabrakło serdecznych powinszowań – tych spóźnionych i tych przedwczesnych – dla wakacyjnych jubilatów. Po odczytaniu budzących podziw pracach domowych, Uczniowie przystąpili do nauki części ciała. Wymienialiśmy się anatomicznymi terminami w obydwu językach, niektórych łudzących podobieństwem w warstwie fonetycznej, innych – zadziwiająco odległych lub brzmiących wręcz zabawnie. Dzieci, odpowiadając na pytania Pani Pauliny, opisywały kolor swoich oczu i włosów. Nie obyło się bez mnóstwa komplementów, odnoszących się nawet do części tak pomijanych, jak… brwi i noski! A przecież one również zasługują na to, by docenić ich urodę.

Gdy Dzieci dowiedziały się już, jak precyzyjnie przedstawić swoje życzenia fryzjerowi i jak scharakteryzować swój lub czyjś wygląd, stanęły przed wyjątkowym zadaniem. Otóż, Pani Paulina, dbając o to, by Uczniom łatwiej było zaadaptować się do wymagań narzuconych przez nową rzeczywistość, postawiła na szlifowanie umiejętności komunikacyjne w różnych miejscach, odwiedzanych na co dzień. By ułatwić Dzieciom funkcjonowanie i oswoić strach przed formalnościami, które uważamy za całkiem oczywiste, o ile znajdujemy się na bezpiecznym gruncie własnej ojczyzny, Pani Paulina poprosiła je o przyjęcie określonych ról – pani kasjerki na dworcu czy konsultanta sieci telefonicznej. Dzięki przeprowadzeniu krótkich dialogów, Uczniowie wiedzą, jak i o co pytać w poszczególnych miejscach, jak formułować swoje oczekiwania i potrzeby oraz na co zwracać szczególną uwagę. Tego rodzaju zadanie, choć początkowo bardzo krępujące i być może przytłaczające, z pewnością przygotuje Dzieci na czekające je wyzwania codzienności.

Choć za nami ostatnie już zajęcia z Panią Pauliną, nie była to ostatnia lekcja języka polskiego w Przystani Świętego Mikołaja w MiPBP w Dębicy. Przed nami jeszcze wiele do nauczenia się i wiele do odkrycia nie tylko na przestrzeni drugiego z wakacyjnych miesięcy. Czas spędzony z Panią Pauliną zaowocował postępem na gruncie językowym oraz zbudowaniem wzruszająco głębokiej więzi między prowadzącą zajęcia a jej uczniami. Z tej okazji pragniemy złożyć wyrazy najszczerszej wdzięczności na ręce Pani Pauliny za wprowadzenie Dzieci z Ukrainy na szerokie wody naszej ojczystej mowy, doceniając czas, uwagę oraz otwartość i pogodność, którymi dzieliła się z Uczniami, zaszczepiając w nich odwagę, niezbędną do eksplorowania nowej przestrzeni. Podczas wspólnych lekcji towarzyszyła nam Pani Anastasiia Tarasova, której również dziękujemy za wsparcie. Szczególne podziękowania składamy Fundacji Świętego Mikołaja, umożliwiającej budowanie mostu między Polską a Ukrainą – również za pomocą forsowania barier, jaką stanowi język.