„Inspirujmy się nawzajem – terapeutyczna funkcja książki”. Zajęcia w OWD „Senior+” w Dębicy

Kształt swobodnej rozmowy przyjęły nasze spotkania z Seniorami z OWD „Senior+” w Dębicy. Wychodząc od pojedynczego wiersza, oglądając reprodukcje dzieł sztuki i fotografie, odbyliśmy introspektywne podróże na pograniczu sztuk. Biblioterapia pozwala na wspólne odkrywanie skrytych w dziełach sztuki sensów oraz dobudowywanie do nich własnych narracji. Jesteśmy wdzięczni naszym Gospodarzom z OWD „Senior+” w Dębicy za budujące i otwierające spotkania, pozostawiające trwały ślad w naszych sercach i pamięci. Czy czujemy się zainspirowani? Tak, bardzo! I bardzo wdzięczni! Odpowiedź na pytanie, czym jest książka, nigdy nie będzie jednoznaczna i ostateczna. Dla uciekinierów od rzeczywistości stanowią azyl wyobraźni, dla zapalonych analityków są polem logicznej ekwilibrystyki, dla estetów – kojącą sferą kontemplacji. Dodajmy do tego jeszcze opartą na dialogu wymianę wrażeń, a otrzymamy formułę idealną, w której doznania czytelnicze stają się jeszcze bardziej głębszymi i ubogacającymi, za co serdecznie dziękujemy.

„Inspirujmy się nawzajem – terapeutyczna funkcja książki” to zajęcia biblioterapeutyczne dla Seniorów, wpisujące się w obchody Tygodnia Bibliotek. Tym razem to my, Bibliotekarze, udaliśmy się złożyć wizytę w Ośrodkach Wsparcia Dziennego, usytuowanych na ul. Rzeszowskiej 15 oraz Mościckiego 28. Za każdym razem punkt wyjścia rozważań stanowiły utwory poetyckie. I choć nie było łatwo zadecydować, sprzymierzeńcem ostatecznego wyboru stała się głęboka symbolika zamknięta w figurach zwierząt, a o tych wszak rozmawiać można bez końca. Psy i koty, to właśnie one stały się pretekstem do rozmów, przywoływania anegdot oraz snucia wspomnień – raz zabawnych, raz słodko-gorzkich, za każdym razem głęboko poruszających. Akompaniamentem dojrzałej poezji Miłosza, T. S. Eliota czy Apollinaire’a stała się prezentacja multimedialna, wskazująca na zmieniającą się i wciąż ubogacaną symbolikę odwiecznych czworonożnych antagonistów. Slajdy przedstawiały obrazy wirtuozów pędzla – animalistów, których głęboka miłość do zwierząt częstokroć stanowiła kompensację dla poczucia odszczepieństwa albo czynnik równoważący mizantropijne odosobnienie. Dzieła sztuki przeplatały fotografie artystów w ich pracowniach, salonach, czy wykonanych podczas chwil wytchnienia, stanowiąc doskonałą scenerię dla naszych zamyśleń i wspomnień.

Wspólna lektura poezji miała na celu zwrócić uwagę na nasze pragnienie obecności i opieki, instynktowne poszukiwanie ciepła, i oraz możliwości okazywania miłości, niejednokrotnie trudnej, raniącej i budzącej lęki, pozwalającej zapomnieć o szarzyźnie codzienności. Zaakcentowaliśmy również ocalającą potęgę sztuki, unieśmiertelniającej i pozostawianej nam w schedzie. Podziwialiśmy psy i koty za ich bezkrytyczną lojalność, brak wyrokowania, autentyczność; dzieliliśmy się własnymi spostrzeżeniami i historiami. Seniorzy szczodrze obdarowali nas opowieściami ze swojego życia. Poznaliśmy historie o miocie kotki w szafie, wieloletniej przyjaźni z collie, maniery kota perskiego, stanowczo decydującego o miejscu wypoczynku i życiorys owczarka, opiekuna kociątek. A każda z osobistych historii przywodziła na myśl kanoniczne literackie przedstawienia, sytuując nas w książkowej materii. I to właśnie stanowiło o urodzie wspólnie spędzanego czasu: możliwość porozumienia, które dają literatura i sztuka, ze szczególnym wskazaniem na poezję, a opartego na wzajemnym zasłuchaniu. Wspólnie z Seniorami rozważaliśmy naszą codzienną nieuważność i brak pochylania się nad osobowościami twórców, tak często zawierzających swe troski ulubieńcom. Tak też mogliśmy poznać od zupełnie innej strony m.in. Picassa i Fridę, Hemingwaya i Warhola, Brigitte Bardot i Danny’ego Trejo. Równocześnie, przenikając poprzez materię liryczną przywoływanych tekstów, przyglądaliśmy się naszym człowieczym zaniedbaniom i potrzebom.

Tego rodzaju budujące i otwierające wydarzenia pozostawiają trwały ślad, zachęcając do kolejnych spotkań i skłaniając do dalszych poszukiwań. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za możliwość spędzenia czasu z Osobami niebywale wrażliwymi i chętnymi do współdzielenia się tym, co cenne, a zarazem w tym współdzieleniu wyjątkowo hojnymi. Doceniamy każdą spędzoną razem chwilę, czas spędzony na zaczytaniu i zwierzeniach.

Dziękujemy z głębi serca Seniorom oraz Kadrze OWD „Senior+” za uskrzydlający czas, płynący na pełnych uśmiechu rozmowach i zamyśleniach.

Tydzień Bibliotek realizowany jest w ramach zadania „Bibliotek@rz Bliżej NAS”
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego”